Khon Kaen (12.064 km)

Vanuit Bangkok was het voornamelijk over redelijk drukke wegen naar de grens van Cambodja, ik zal er maar geen woorden aan vuil maken.

Bij de grens van Cambodja was ik van te voren gewaarschuwd (op internet) dat er nogal wat oplichterij plaatsvindt en ze er corrupt kunnen zijn. Dat was ook zo. Eerst wilden ze me een visum aansmeren bij een soort reisbureautje voor 30 euro. "How are you getting into Cambodia without a visa??" Ja... daar trap ik natuurlijk niet in.. dat visum krijg ik voor 15 euro op de grens! Thailand was ik met een stempeltje zo uit en ook Cambodja binnenkomen, als je eenmaal de juiste plaats had gevonden om je visum te krijgen, ging makkelijk. Alleen.. inderdaad... ze moesten weer 2,50 euro meer rekenen om (denk ik) in hun eigen zak te stoppen. Maar van 2,50 word ik ook niet arm natuurlijk. Dus na een half uurtje in de rij te hebben gestaan was ik Cambodja binnen.

Natuurlijk was Cambodja totaal compleet anders dan Thailand. Alhoewel het er net zo vlak was is het duidelijk veel minder ontwikkeld. Het belangrijkste geld is de US dollar, blijkbaar hebben ze niet zoveel vertrouwen in de eigen Riel. Bij de bank op de grens hadden ze een belachelijk lage koers, vergeleken met het internet dan, maar toch maar 15 dollar gewisseld omdat ik toch wat geld nodig had.

Het grensplaatsje heet Poipet. En Poipet staat vol met casino's. Blijkbaar mag je in Cambodja wel gokken en in Thailand niet dus dat zet je gewoon de grootste Las Vegas casino's net over de grens neer, toch? makkelijk. Ze stonden zelfs nog voor de Cambodjaanse douane. Dus nadat ik 500 euro op rood had ingezet en had verloren ben ik maar weer verder gereden.

Ik reed over de hoofdweg naar Siem Reap. Dit zou de enige geasfalteerde weg zijn in deze omgeving. Waarom? Omdat alle tourbussen met toeristen vanuit Bangkok hieroverheen gelanceerd werden richting Siem Reap. Redelijk druk verkeer dus.
In tegenstelling tot Thailand fietsen alle Cambodjanen. In ieder geval heel veel, ik was dus is niet de enige op een fiets.

vissers




In Cambodja waren de winkeltje een heel stuk primitiever dan in Thailand. Geen keuze meer uit broodjes. De koelvitrines werden vervangen door bakken lauw water waar ooit ijs in zat. Het enige drinkbare wat ik erin kon vinden was cola en water. Verder wat snacks maar veel allemaal niet. In Sishopon kwam ik in een guesthouse terecht voor 5 dollar wat volgens mij teveel was naar de reactie van de man achter de balie te oordelen die het geld zo snel als hij kon uit mijn handen griste. Ik had dan ook geen raam in mijn kamer.. maar ja, 's nacht heb je toch je ogen dicht...

De volgende dag restte nog de 110km naar Siem Reap. Voor degene die het niet weten. Siem Reap is de thuisbasis van hordes toeristen die allemaal wat oude ruines en tempels komen bekijken. de eerste 90km waren dan nog "gewoon" Cambodja maar toen ik eenmaal het internationale vliegveld was gepasseerd... Ik viel van schrik bijna van mijn fiets af BELACHELIJK!

De grootste hotels rezen links en rechts van me op. En dan bedoel ik ook echt gigantisch groot. Voor 100 dollar per nacht ofzo. Nou keek ik hiervoor verbaasd op als ik een Cambodjaanse familie zag die in een "echt" huis woonde. De meeste woonden in een soort zelfgebouwde hutjes... waarschijnlijk met een totaalwaarde van 1 nacht in die hotels. In Siem Reap zag alles er veel moderner uit. Voor de toeristen natuurlijk. Of eigenlijk, voor de dollars van de toeristen die ze daar dan mooi kunnen uitgeven. De grootste supermarkten met alle producten uit Thailand of de USA geimporteerd. Alle soorten restaurants, van Italiaanse steenovenpizza's tot Japanse sushi. Ik heb in mijn leven nog nooit zo een groot contrast gezien. Alles was zo'n beetje anders zoals deze twee foto's.

De grootste winkel die ik tegengekomen ben in de 170km naar Siem Reap

Een supermarktje in Siem Reap


Nou ja, de tempels en ruines moest ik dan ook maar even gaan bekijken nu ik toch in de buurt was. Tot mijn schrik kostte de entree gewoon het weeksalaris van een Cambodjaan, namelijk 20 dollar. Maar gelukkig kon ik via een achterafpaadje het Checkpoint omzeilen en zo 20 dollar uitsparen. Nou inderdaad een wereldwonder hoor. Maar ja, interesseert me niet zoveel eigenlijk. Dus de volgende dag maar een beetje in Siem Reap rondgelopen. Om daarna deze gekke plaats weer te verlaten.







Ik had een geweldig plan bedacht. Er stond namelijk anderhalve weg op de kaart richting Anlong Veng (grensplaats met Thailand in het noorden). Maar tijdens mijn tijdverdrijf in het internetcafe was ik er via Google Maps achtergekomen dat die helft van die andere weg nog een vervolg had. Alhoewel Google Maps weer niet de weg liet zien die wel op mijn kaart stond had ik er toch goed vertrouwen in dat ik de weg van mijn kaart zou vinden die vervolgens zou vervolgd worden door de weg van Google Maps.

Maar helaas.... Ik nam een verkeerde afslag waardoor er van mijn routebeschrijving ook niks meer klopte dus na een paar kilometer verschillende doodlopende wegen in te zijn gereden restte er niets anders dan de geasfalteerde weg. (ook weer de enige geasfalteerde weg in de omgeving!) Gelukkig was het een hele rustige weg. ALLE kinderen zwaaiden, riepen hello, wezen naar me of stonden me gewoon met open mond aan te gapen! Wat echt heel erg leuk was, veel leuker dan zo'n wereldwondertje.











Nou is het natuurlijk ook niet gek dat ze af een toe raar staan te staren als dit langskomt.



Ik had nog ergens een nacht te kamperen voordat ik in Anlong Veng zou zijn. Nou had ik ook al op internet gelezen dat er nog landmijnen in Cambodja voorkomen en toen ik zoekend naar een kampeerplek deze bordjes overal tegenkwam werd ik er ook niet gerust op...



Maar gelukkig heb ik mijn twee armen en benen nog dus de volgende ochtend gewoon verder gefietst.



Daarna naar Anlong Veng gereden om de volgende ochtend vroeg de grens met Thailand weer te passeren. Na mijn paspoort te laten hebben gestempeld in een houten hutje was ik dan weer terug in ontwikkeld gebied.

Over Thailand heb ik, na het schitterende Cambodja, niet zoveel meer te zeggen. De 12.000km heb ik hier gehaald.



En zo ziet een been eruit dat 12.000km heeft gefietst.



Nu ben ik in Khon Kaen. Ik slaap hier samen met Non in de dormitory van de Universiteitscampus. Natuurlijk heel leuk om hier te zijn, ik blijf hier dan ook nog een paar dagen en dan richting....: Laos!

Bangkok (10.987 km)

Ik zal het allemaal zo goed mogelijk proberen op te schrijven.

Toen ik voor de tweede keer vanuit Thung Yai vertrok, dit keer zonder portemonnee, had ik mezelf voorgenomen om die dag veel kilometers te fietsen om een beetje op te schieten en de "frustraties" eruit te fietsen. Na een heel warme dag met volle zon kwam ik 148km later in het hotel tot stilstand. Het was die dag een van de laatste dagen dat het windstil was en het was vlak dus al te veel moeite kostte het niet. Je moet gewoon op je fiets blijven zitten en trappen... trappen... en nog meer trappen... en als je dat dan 7 uur en 10 minuten doet ben je 148km verder. Dat moet iedereen als muziek in de oren klinken.

Dankzij deze afstand was ik eindelijk bij de zee aangekomen, ten minste... ik was er nog zo'n 10 km van verwijderd. Ik heb (nu helemaal) een hekel aan heen en weer fietsen dus terwijl de weg op 2 km van het strand lag duurde het voor mij nog 300km voordat ik dan ook daadwerkelijk voor het eerst het strand zag. 4 km omfietsen daar had ik geen zin in. Inmiddels was het namelijk ook gaan waaien... vanuit het noord/noordoosten. Waar fietste ik naartoe?? Inderdaad. Dus ik heb 600km tegen de wind in "lopen" fietsen. Gelukkig was het eigenlijk "maar" 200km echte harde tegenwind.

Ik heb mijn boekje waar ik opschrijf niet bij me dus ik probeer me zoveel mogelijk te herinneren... Onderweg kwam ik ook nog ergens deze oranje drinkofferplek tegen. Ik had alleen wat cola bij me dus ik hoop niet dat ik iets heel slechts heb gedaan door mijn cola te offeren... die is namelijk niet oranje.



Het gedeelte van Thailand waar ik fietste is heel smal (tussen de 10.9 en 100km) Dus er loopt een hoofdweg helemaal van het zuiden naar Bangkok. Gelukkig hebben ze hier wel, in tegenstelling to Maleisie, kleinere wegen naast de hoofdwegen. Dus eigenlijk heb ik voor meer dan 80 procent op heerlijke mooie vlakke en hele rustige wegen gefietst. Aan de ene kant bevalt het heel goed maar het is ook wel een beetje saai soms. Rechtdoor... door de groene rijstvelden, langs de zee, rechtdoor, door door en door. zonder een beklimming (Heb er de afgelopen 2000km maar een gehad met ook maar een hoogteverschil van 200 meter). Maar het is natuurlijk wel lekker makkelijk fietsen. Vanuit Alor Star naar Bangkok heb ik dan ook 1400km in 13 dagen gefietst.

Ik kwam ook nog een andere fietser tegen. Een echte. Dus niet zo'n neppe met allemaal tassen op zijn fiets maar een Thai op de fiets. Hij woonde in het stadje 30km verderop, was 58 en met pensioen, en aangezien ik naar het stadje op weg was fietste we de 30km samen. Onderweg trakteerde hij me nog op een ijskoffie en moest ik even met zijn vrouw door de telefoon spreken. En eenmaal in zijn "huis" aangekomen kreeg ik een verse cocosnoot te drinken. Hij had wel een huis maar hij woonde eigenlijk in de open lucht (een afdakje en een tv stoelen tafel bed dat allemaal buiten stond). Zijn huis ging hij niet vaak in. Volgens mij dacht hij dat ik aan het racen was want alles werd snel gedaan en voor ik het wist moest ik weer weg. Dit keer voor de eerste keer echt naar de zee. En wat betekent dat?? Resort... resort... resort...resort.. resort..resort en na zo'n 20 resorts een stukje strand waar ik mijn tent op kon zetten!





De volgende dag heerlijk rustig (op die constante tegenwind na dan) langs de zee gefietst en 's avonds weer mijn tent op het strand opgezet. Ik was inmiddels duidelijk in het gebied aangeland van de toeristen. Er werd bijna niet meer getoeterd... geen hello's en allemaal witte gezichten op gehuurde brommers en quads.

De volgende dag was ik op zoek naar een hotel maar dat kwam er niet... Wel weer de kleinere wegen maar dus niet de hotels... en het resort van 20 euro kon ik natuurlijk niet betalen. Het was inmiddels al bijna donker maar ik was de bordjes met beach aan het volgen. En toen ik uiteindelijk bij de beach aankwam bleek het gewoon een campground te zijn! Met restaurant... ik was inmiddels uitgehongerd en had niks te eten bij me dus dat kwam goed uit. de borden rijst kostten 1 euro per stuk (2 borden voor mij) en de campground kostte maar liefst 75 cent. Dus zo heb ik tussen de thaise kampeerders geslapen om de volgende ochtend weer goed te vertrekken... En dat is waar de tegenwind echt begon.

Maar eigenlijk ging het zelfs met de tegenwind nog wel goed. De gemiddelde snelheid werd weliswaar 15 en 16 km/h maar dat was alles.. ik ging gewoon wat langzamer en accepteerde mijn lot.

Onderweg was ik 4 keer andere "neppe" fietsers tegengekomen. Die hadden allemaal meewind. 3 van de 4 kwamen natuurlijk weer uit mijn land.... maar de fietsten slechts een paar duizend of zelfs maar 1000 kilometer... stelt dus allemaal niks voor :D. En twee duitsters op vouwfietsen... Die zoveel boten en treinen pakten als ze maar konden.

En toen natuurlijk de laatste drukke 50 km Bangkok in. Net zoals Istanbul, Ankara, Damascus, Tabriz en Kuala Lumpur... miljoenensteden betekent nou eenmaal over de snelweg tussen 5 baansverkeer naar binnen rijden. En eigenlijk is het best wel leuk (voor even). Het geeft een soort kick, helemaal als ze met zijn alle in de file staan en ik er lekker doorheen kan zigzaggen.

Bangkok is heel anders dan het Thailand dat ik de twee weken ervoor gezien heb. Overal toeristen, overal blanken. De Siam shopping mall is ook gigantisch en alle merken zijn er vertegenwoordigt (van Hugo Boss tot Lamborghini). Daar zit natuurlijk een prijskaartje aan dus behalve de universiteitsstudenten die er hun vrije tijd doorbrengen (de universiteit ligt aan de overkant) zijn het vooral toeristen die daar hun geld uit geven volgens mij. En de rijke Thai die een lamborghini kan betalen. Naast de Lamborghini stond trouwens een fiets te koop! Van het merk hummer... slechts 60.000 euro. Dus ik vervolg mijn reis op een hummer fiets.

Verder is het in Bangkok druk, veel verkeer en uitlaatgassen. Maar natuurlijk verplaats ik mij ook per fiets hier! Ik moest mijn fiets 4 dagen bij de fietsenwinkel inleveren die hem weer als nieuw maakt (hoop ik). Dus ik heb inmiddels de zeer charmante Bangkok smile bike geleend. Verder heb ik in Bangkok mijn kleren gewassen! Een chinees visum aangevraagd en inmiddels binnen (40 euro) mijn fiets dus weggebracht en het pakketje van het postkantoor opgehaald. Daarin zaten nieuwe spullen voor mijn fiets. Morgen kan ik hem ophalen dus in principe ben ik klaar om te vertrekken. Maar het bevalt nog wel dus ik blijf nog even.



Vergeet ik bijna de gevangenis te vermelden. Ik slaap namelijk in de gevangenis. Zo ziet mijn guesthousekamer er in ieder geval uit. een bed met een superdun matras en kussen (geen deken) een lamp een verroeste tafel en een fan en dat is alles... voor 3 euro (douche gedeeld en koud!). Normaal is het hotel altijd het duurste maar dat is hier toch even anders.. mijn Tshirt van 5 euro en mijn eten van 6 euro en mijn fiets van 12.50... ik reken het allemaal om naar hotelnachten! Maar ik kan er slapen en daar is het toch voor... Of het nou het Hilton is of het gevangenisguesthouse.

In Bangkok heb ik samen met Aey een beetje de gewone toerist uitgehangen... Paleis, tempel, shopping mall, golden mountain enz. En ik denk over een paar dagen?? naar richting Angkor, Cambodia. Ik zie het wel.



Klik hier voor de foto's vanaf Thung Yai, Thailand