10.100 km!! In Thung Yai zonder portomonnee!

Het is kerstmis! En ik zit tussen allemaal schreeuwende kinderen. Dit is verreweg de beste/slechtste kerst die ik ooit gehad heb.

Vanochtend werd ik wakker en het was een volledig blauwe hemel met een stralende zon, klinkt mooi maar.... dat is het niet. Het is zo ontzettend heet met die zon die op je schijnt dat ik na 2 km al van mijn Tshirt verlost was.

Het ging verschrikkelijk in die hitte. Dus na 2,5 uur was ik 15 km verder en zat ik bij een winkeltje "uit te rusten". Ik ging naar binnen om wat te drinken te kopen terwijl ik eigenlijk geen dorst had maar ik had "energie" nodig dus ik pakte maar een cola. Vervolgens loop ik weer naar buiten en ga op het bankje in de schaduw zitten. Mijn fiets staat voor mijn neus en ik leg mijn portomonnee op mijn rechtervoortas neer, daarbij denk ik nog "dit is echt een plek om hem te vergeten en hem daar te laten liggen als ik weer verder ga". Dus natuurlijk laat ik hem daar ook liggen met mijn stomme kop! Hij is er waarschijnlijk meteen afgevallen en 20km later begon mijn fiets te ratelen. Ik was wel weer toe aan "iets" dus ik pakte mijn portomonnee... niet dus! Na wat als een aap op mijn hoofd te hebben geslagen, geschreeuwd te hebben! en bijna mijn fiets omver te hebben geschopt maakte ik rechtsomkeer om toch te kijken of hij nog bij die winkel lag. De eerste 5km zat ik non stop scheldend op de fiets. Gebeurt me ook niet vaak. En ik zal maar niet herhalen wat ik gezegd heb. Eenmaal bij de winkel aangekomen was er van mijn portomonnee geen spoor te bekennen. Ik ging naar binnen waar de dochter was van de vrouw die eerst mijn cola had verkocht. Geen engels, dus ik belde Aomme op om even te vertalen. Van een portomonnee wist ze helaas niks. Maar ik kreeg gelukkig wel een (gratis) fles water, want ik had geen enkel Thais geld meer. In mijn portomonnee zat trouwens al mijn Thaise geld dus (7000 Bath = 180 euro) en mijn pinpas. Gelukkig heb ik ook nog twee creditcards bij me dus daarmee kon ik, nadat ik de overige 15 km ook weer terug was gefietst nieuw geld krijgen. Schade: Portomonnee weg, ID kaart weg (onbelangrijk), Pinpas weg (belangrijk). En dat geld dus. En ook 75km heen en weer gefietst en dus geen meter verder gekomen! Nou ja. Gelukkig geen heel erge dingen.

In Kuala Lumpur bleef ik nog twee dagen bij Hana (CS), een stuk of 7 films gezien en verder niet zoveel gedaan. Ik had de meeste tijd het huis voor me alleen want ze moest werken. Vanuit Kuala Lumpur werd de Midden oosterse gastvrijheid doorgezet en werd ik door een man op zijn motor meteen uitgenodigd voor ontbijt bij het indische restaurant. Dat was overigens de eerste en enige keer tot nu toe. Wat dat betreft mis ik Iran wel! Maleisie was ooit een engelse kolonie en daar kwam ik achter omdat de meeste mensen engels spraken en er altijd wel iemand te vinden was die engels sprak. Hierdoor weten ze ook allemaal wat meer woorden dan Hello en is het niet nodig om naar elke blanke fietser hello te schreeuwen wat ook wel prettig is. Ook toeteren is niet aan de orde van de dag. Ik fietste echter de meeste tijd wel op een drukke weg. (4 van de 5 dagen). Maar die ene dag dat ik eindelijk de rustigere wegen kon berijden was dan ook wel een mooie dag met apen, koeien, die grijze dingen met hoorns en nog veel meer dieren langs de weg. Soms slingert er zo een aap door de bomen vlak langs je heen!

Uiteindelijk kwam ik in Alor Star aan waar ik weer een ander CS adres had van Shereen die daar samen met haar oma woonde. De volgende dag was mijn verjaardag en nadat de taart die haar vriend zou maken mislukt was werd ik toch nog op een heerlijke mocha taart van de lokale bakkerij getrakteerd. Shereen weet op de een of andere manier meer van nederland dan ik zelf dus ik werd in het Nederlands (!!) toegezongen. Ze kon zelfs het wilhelmus en kon me ook vertellen dat Konininggedag om 30 april is maar dat dat niet van Beatrix is maar van Juliana en dat soort dingen! Wikipedia....

Shereen heeft me wel een paar honderd (!) kilometer in haar auto rondgereden om overal te eten, de waterval te bezoeken en een of ander oud fort. En ondertussen moest ze op de bank slapen omdat ik het bed had ingenomen! I'm sorry! :D

Na al deze luxe was het nog een dag fietsen naar... Thailand! Thailand! Thailand bevalt prima zo ver. De eerste dag was ik van plan om in het hotel op de grens te slapen maar dat bestond helemaal niet. 2 kilometer voor de grens was er echter opeens uit het niets een national park waar allemaal bungalows stonden. En zo had ik met alle geluk van de wereld een hele mooie bungalow voor 7 euro. De volgende ochtend was ik dus al vroeg de grens over. Simpel. En ik kon beginnen aan de meer dan 1200km naar Bangkok, het volgende doel.

In Thailand zijn de engelsen niet op bezoek geweest en is Hello dus een heel exotisch woord en daarmee is ook het herzenloze hellogeroep weer begonnen. Het komt echt overal en nergens vandaan. Maar... het is nog lang niet zo erg als in Syrie en Iran! Dus ik zal verder maar niet klagen. Alhoewel ook het toeteren weer is begonnen!

Thailand bestaat uit wegen waar eigenlijk overal wel huisjes/winkeltjes naast zijn gebouwd. Elke 2 of 3 km is er wel een winkeltje te vinden en bergen kennen ze hier ook niet... het is dan ook niet het moeilijkste land om door te fietsen. Zolang de tegenwind maar uit blijft.

Ik heb wel besloten om de kleinste wegen te nemen die ik kon vinden en daar zijn natuurlijk niet altijd de hotels! Overigens heb ik ook pas een keer andere niet-Thai gezien, in Trang. Ik had het idee dat Thailand het land was waar iedereen massaal naartoe trekt maar dat zal wel allemaal op die stranden zitten ofzo. In ieder geval waar ik was is er dus niet altijd een hotel en zo werd ik door de lokale basisschool leraar (geen engels) uitgenodigd om in zijn winkel te slapen. Nou, vriendelijke kop dus waarom ook niet?

Ik kwam hem bergop tegen en zijn huis was nog maar 3 kilometer! Echter was 3 het enige getal dat hij in het engels kende dus 2 kilometer verder werd hij, nadat hij ijskoffie voor me had gekocht, gecorrigeerd door iemand, het zou nog 6 km zijn. Uiteindelijk 9 km verder kwam ik dan bij zijn restaurant/huis aan. Hij had een nogal "grote" vrouw. Maar veel verder dan mijn naam, leeftijd en dat soort dingen kwam het niet. Tot dat we 's avonds naar zijn school gingen. De andere lerares sprak "engels" dus ze kwamen tot de conclusie dat ik de volgende ochtend de leerlingen moest spreken wat mij werd duidelijk gemaakt met "you speak, students, tomorrow".

Terug in het restaurant werd bij de afstandbediening in de hand gedrukt. Nou... ze hadden gewoon satteliet TV dus ik besloot maar om BVN op te zetten. Boer zoekt vrouw.... wat een ontzettend dom belachelijk idioot programma is dat (sorry voor de fans), Ik durfde echter niet van zender te verwisselen want die twee Thai vonden het maar wat interssant. Vooral de nederlanse namen die steeds in beeld kwamen. Dus zo zak ik samen met twee thai naar een van de stomste programmas die er bestaat te kijken aan de andere kant van de wereld. Daarna begon het op een na stomste programma (de reunie) maar gelukkig kon ik op tijd wegzappen voordat ze het interessant begonnen te vinden. Het maakte mij in ieder geval wel duidelijk dat ik dat land de komende 6 maanden nog niet terug hoef te zien. Het bevalt me wel hier in Thailand! En kerst? Vrolijk kerstfeest voor iedereen!

O ja, de volgende dag dus. Ik werd meegenomen naar de school achterop de motor van restaurant-leraar-opa. We reden dwars door 3 groepen van ongeveer 150 leerlingen heen die keurig in rijtjes op de grond zaten. Ze waren net bezig met de dagopening en het praatje. Tot mijn schrik moest ik opeens ongeveer 500 leerlingen van tussen de 6-12 jaar toespreken terwijl er niemand aanwezig was die engels sprak! Wat mij opnieuw werd duidelijk gemaakt met "you speak" en de microfoon werd in mijn handen gedrukt. Ik begon met.... good morning! En dat kende ze wel dus ik kreeg tegelijk 500 good mornings terug. Maar toen ik verder begon te praten "Im travelling by bicycle to Japan" begonnen ze allemaal te lachen.... hmm... grappig zeker. Na nog 3 zinnen hield ik het maar voor gezien en sloot af met "merry christmas". Maar ze vonden het een applaus waard.

Morgen maar weer verder over niet dezelfde weg als vandaag want dat kan ik niet meer aan. Dus het zal de snelweg worden. Ik ben nog steeds gefrustreerd door die portomonnee.. vooral omdat het mijn eigen fout is. Maar niks aan te doen. Ik ga morgen veel kilometers fietsen! Als mijn fiets ten minste even normaal doet. Hij begon dus te ratelen nadat ik de olie had ververst... maar dat zal wel goed komen... hoop ik. Ik ben wel weer toe aan een pauze, misschien ergens aan het strand? Maar eigenlijk wil ik richting Bangkok. En vandaag dus geen meter opgeschoten! Ik had morgen al aan het strand kunnen liggen! Een dag vertraging is ook niet zo erg. Ik heb computer nummer 20 in dit internetcafe. Interessant he? En ik heb niks te doen dus als je iets interessants wil lezen stop dan maar. Ik heb mijn fiets net aan een paal vastgezet buiten maar het internetcafe was vol dus ik moest na 15 minuten terugkomen. Twee ijskoffies naar binnengewerkt. Dat bevalt me wel. Warme koffie moet ik niet maar koude wel. En ik zit hier inmiddels al meer dan twee uur maar het kost nog steeds geen euro! Het is toch wat.... En ik heb ook zoiets van geld maakt niet meer uit... ik had toch ook meer kunnen verliezen? Dus vanaf nu slaap ik alleen nog maar in 5 sterren hotels en doe net alsof ik elke dag bestolen ben. Nee.... ik ga zodra ik het strand bereikt heb mijn tent opzetten op het strand! Morgen gaat niet lukken... maar misschien overmorgen? Ik had gisteren mijn eerste lekke band sinds Esfahan... en het was nog niet eens mijn Iraanse band! Die houdt het gewoon al 1500km vol zonder lekke band! Goede kwaliteit daar in Iran. Maar ik moet toch op zoek gaan naar een fietsenmaker in Bangkok... ik heb het gevoel alsof mijn fiets me af en toe in de steek aan het laten is. Ze hebben hier gewoon aircon maar die staat niet aan en het is heet! Zal wel teveel geld kosten. Het is donker! Moet ik strakt gewoon een km in het donker fietsen! Maar dan is het tenminste wat minder warm. Misschien moet ik Thailand maar snachts door gaan rijden. Hmm... ben benieuwd of iemand dit nog leest. Wat een herrie hebben ze hier opstaan. Al die kinderen hier zijn trouwens maar een jaar of 12. Ow ja... mijn kerstdiner vandaag bestond uit 5 smerige sandwiches van de 7 eleven..... Ik vind het wel bijzonder hoe je hier in Thailand hotelkamers kunt krijgen die niks kosten (5-6-7 euro) maar er geweldig mooi uitzien. Ik moet eigenlijk nu ook op zoek naar een nieuwe portomonnee. Bob Sinclair! Dat is die herrie dus. Nou ja... ik ga er maar is vandoor. Ow ja! 10.000 km heb ik gehaald! Op de helft ! hmm... nog 10.000 is wel ver! Maar ja, nog tijd genoeg dus moet lukken. Empire State of Mind! de herrie wordt al iets beter. Volgende stop is... Bangkok!

Klik hier voor alle foto's van Maleisie
Klik hier voor alle foto's van Thailand

Kuala Lumpur (9020km)

Mr. Imam?


De vrachtwagenchauffeurs waar ik zo'n HEKEL aan had! (In maleisie zijn ze stil!!)


Lonely Road


Op het dak van de Hammam in Kashan

400 jaar geleden was dit bewoond gebied

De Imam moskee in Esfahan


Dat was ooit de ambassade van de US, nu het vrijheidsbeeld met doodshoofd op de muur en DOWN WITH THE USA!



En toen was ik in Maleisie.



Ja, toen was ik in Maleisie.


En in Maleisie is het HEET!


Toen ik het vliegveld uitfietste fietste ik de tropische lucht binnen. En alles was anders. Waren de afgelopen 3 maanden vooral rood/geel van de woestijn, hier is alles groen van de jungle! In Maleisie hebben ze Mac Donalds, Starbucks, Shell enz. enz. In Iran?? Niks. Het verkeer in Kuala Lumpur is NORMAAL, in Tehran moest ik voor een auto stappen in de hoop dat die zou stoppen (echt waar!). Het is hier modern, toen ik het winkelcentrum binnenliep in een van de Petrona towers (tot 2004 de hoogste ter wereld!) wist ik niet wat ik zag! Een 6 verdiepingen groot winkelcentrum met alles wat je maar wil, de boekwinkel was op de vierde verdieping en dat was dan ook meteen de grootste boekwinkel die ik ooit heb gezien! (inclusief kaart van Maleisie). De Skyline hier is net als die in New York, alleen met wat minder torentjes. De auto's hebben hier niet van die smerige uitlaatgassen als in Iran (ik heb al 70km vanaf het vliegveld gefietst). Ik heb maar vier toeters gehoord in 70 km ! in Iran zouden dat er minimaal 100 geweest zijn! Ze rijden hier links in plaats van rechts (vanuit het vliegveld ging er een 4 baanssnelweg waar ik ook op moest fietsen en ik was zo slim om te vergeten dat ze links rijden en op de rechterrijstrook te gaan rijden! Toen ik aan de andere kant van de vangrail de auto's de andere kant op zag gaan ben ik maar snel naar de linkerkant gegaan.. Ze rijden hier LINKS!!) De mensen zien er totaal anders uit! Alsof ze uit oost Azie komen! De vrouwen zijn weer "zichtbaar". Ik keek mijn ogen uit op de weg hiernaartoe en kon het niet helpen om maar te blijven lachen. Links en rechts jungle en een hele mooie 2/3/4 baansweg met niet al te veel verkeer terwijl langzaam de skyline van Kuala Lumpur zichtbaar werd. Ik heb eigenlijk pas een nadeel kunnen ontdekken, ze hebben hier toeristen... en niet zo weinig ook rechts van mij hier wat nederlanders achter mij een paar belgen enz. enz. met de grootste problemen "als ik zo een apotheek zie ga ik wat halen voor mijn kriebelhoest" WTF!! Het is dat ik nog twee dagen moet wachten op mijn visum voor Thailand maar het liefst zou ik nu al verder fietsen!

Het vliegtuig kwam om half 4 aan en uiteindelijk had ik mijn fiets om half 6 weer helemaal in elkaar. Eerst informeerde ik naar de trein naar KL.. geen fietsen!... natuurlijk! De Taxi was 50 (!) euro dus er bleef maar een optie over, fietsen! Dat betekende echter wel dat ik ergens zou moeten kamperen. Dus na 10 km reed ik over een pad de jungle in. En daar zetten ik mijn tent maar op. Het was nogal benauwd en dit in combinatie met een "jetlag" en hoofdpijn maakte het niet de beste nacht ooit. Midden in de nacht kroop er ook nog eens iets onder mijn tent door wat in mijn verbeelding een slang was maar net zo goed een mini hagedis had kunnen zijn. Maar de volgende ochtend nog steeds met een lach verder gefietst.

En omdat foto's en videos veel meer kunnen vertellen dan letters hieronder de fotos en video!

De video had ik in Esfahan (3 weken geleden) al gemaakt!

Cycling the Distance Part II from Marc Hoekstra on Vimeo.

Klik hier voor de fotos van Iran(2)
Klik hier voor de eerste fotos van Maleisie