Pitești (2773km)

Salut!

Ik ben in Roemenie! Al een tijdje inmiddels. Nadat ik Budapest heb verlaten kreeg ik het oost hongaarse platteland te zien. Geen heuvel te bekennen. In Boedapest stond ik op een Bikercamping, en de biker was hier een motor. Dus nadat ze allemaal bewonderend mijn fiets hadden bekeken ben ik verder gefietst. De laatste dag dat ik in Hongarije zou zijn werd ik ingehaald door een man op een chinese elektrische fiets. Hij gebaarde dat ik me aan mijn schouder vast moest houden, dus ik hield me aan zijn schouder vast en terwijl ik het gevoel had dat ik zijn schouder uit de kom trok gingen we ook niet veel harder dan 20 kilometer per uur. Ik heb maar weer snel losgelaten maar hij bleef heel vrolijk naast me rijden en hij sprak ongeveer 20 woorden duits. Dus tijdens de rit ben ik erachter gekomen dat hij een paar jaar in Oostenrijk had gewerkt en dat zijn zoon in Rotterdam werkt. Toen we bij het volgende dorp waren gebaarde hij me naar de bar toe met het woord "trinken". Hij bood me een cola aan die ik dankbaar aannam en terwijl ik mijn cola dronk toverde hij nog drie van zijn 20 duitse woorden tevoorschijn namelijk: Wohnung, essen en schlafen. Zijn wohnung was in Gerendas dus ik ging samen met hem mee naar gerendas. Doordat we niet zoveel te zeggen hadden (elke keer als ik wat probeerde te zeggen snapte hij het niet) reden we in stilte verder. Eenmaal bij zijn wohnung aangekomen ontmoette ik zijn aardige vrouw, ik kreeg een uitgebreidde maaltijd aangeboden met aardappelpuree, een soort augurken (waarvan ik begreep dat het een hongaarse specialiteit was) en een zelf geslachtte kip, er liepen er daar nog 100 rond. Het smaakte heerlijk en dat maakte ik dan ook duidelijk door "gut, gut" te zeggen. Vervolgens kreeg ik zijn zoon aan de telefoon die in Rotterdam werkt en geen nederlands maar wel engels sprak, en na 30 minuten werd het me toch echt duidelijk dat ik ook moest blijven slapen, dus ik heb heerlijk geslapen en ben de volgende ochtend na de Fruhstuck verder gereden richting Roemenie.

Roemenie is toch ook weer een heel ander land dan Hongarije. De eerste nacht wou ik mijn tent ergens opzetten op een open veld maar nadat ik wat gegeten had kwamen er een paar herders aan die op mij een ongure indruk maakte en ik besloot toch maar naar het volgende dorp te gaan om daar te vragen of ik mijn tent ergens op kon zetten. Natuurlijk was er daar niemand die engels sprak maar ze snapten het woord dormir (slapen) wel. Dus er werd druk naar een plek gezocht waar ik kon slapen. Ik probeerde nog uit alle macht duidelijk te maken dat ik een tent bij me had en dat ik daarin kon slapen maar ik had niet de indruk dat ze dat begrepen. Uiteindelijk, 10 mensen en 30 minuten verder, bracht een man me naar een huisje van ongeveer 3 bij 3 meter op een fabrieksterrein, daar mocht ik slapen maakte hij me duidelijk. Het huisje zag eruit alsof er al 10 jaar niemand geweest was met een stoffig bed, spinnenwebben aan de muren en het rook er ook niet heel fris. De man maakte me duidelijk dat ik niet op het bed moest slapen, alsof ik dat van plan was, en hij zei ook nog iets over patrol.. maar dat snapte ik niet dus ik zei maar oke oke! Uiteindelijk toen ik eenmaal mijn matje en slaapzak had uitgestald en net probeerde te slapen kwam de patrol binnen!! En die wist natuurlijk helemaal van niks en trof mij op de grond aan, inmiddels was er buiten een onweer losgebarsten en was de elektriciteit uitgevallen. Die man kwam binnen en begon wat roemeens te schreeuwen om vervolgens op de stoel te gaan zitten en met een lampje in mijn ogen te schijnen terwijl het enige wat ik begreep was "privato, privato". Dus ik terugschreeuwen: "permission, permission". Het was zeker een van de raarste dingen die ik tot nu toe heb meegemaakt. In een donker hok terwijl het buiten regent en ik in mijn slaapzak zit een roemeen tegenover je hebben die alleen maar roemeense dingen roept, en ook steeds harder gaat roepen als ik het niet snap... alsof ik het dan wel snap!! Maar uiteindelijk mocht ik toch blijven liggen. Het slapen ging me echter niet zo goed meer af, toch uiteindelijk nog twee uur geslapen. De patrol ging op het smerige bed liggen slapen en om 3 uur 's nachts hield ik het niet meer vol en ben maar gevlugd en heb in het dorp gewacht tot het licht werd voor ik weer verder ging. Twee totaal verschillende nachten achter elkaar dus.

Roemenie is wel een heel interessant land om te zien. Er zijn hier heel veel wilde honden maar het valt heel erg mee hoeveel er achter me aankomen, en als ze achter me aankomen fiets ik heel hard door of stap af en begin met stenen te gooien. Regelmatig zie ik ook nog een paard en wagen langs de weg. Ik heb inmiddels ook de eerste bergen (karpaten) achter de rug met een hoogste top van 1575 meter en dat zorgt natuurlijk voor mooie uitzichten. De wegen zijn hier of heel goed, of heel slecht en voor mij is er dan meestal ook de keuze uit de drukke, vlakkere en soms kortere weg of de rustige, mooie, bergachtigere en soms langere weg. De drukke wegen zijn natuurlijk goede wegen en de rustige wegen zijn natuurlijk slechte wegen. Elke keer als ik op een drukke weg rijd denk ik dan ook "had ik maar die rustigere weg genomen" en op een rustige weg scheld ik de weg uit die meestal uit stenen bestaat en soms zelfs 15 procent omhoog gaat en dan wil ik weer op die drukke weg rijden!

Roemenen zijn over het algemeen wel aardige mensen, ik heb er nog niet veel gesproken waar ik echt goed mee kon communiceren maar als ik dan wat vraag dan proberen ze me zo goed mogelijk te helpen. Gisteren kampeerde ik op een hele mooie plek bovenop een berg met een prachtig uitzicht. Dat was wel nadat ik stukken zelfs had moeten lopen omdat de weg zo slecht en stijl was maar toen ik daar bovenop stond was het het wel allemaal waard.

In de Karpaten werd ik nog gewaarschuwd door twee duitse fietsers die op twee meter van hun tent een beer hadden gezien! Gelukkig heb ik geen beren gezien.. Die duitsers zijn overigens ook de enige andere fietser die ik vanaf Boedapest heb gezien.

Ik ga nu verder richting Bulgarije en dat is nog ongeveer 175km dus over twee dagen ligt er weer een nieuw land voor mij open!

Alle foto's heb ik net kunnen uploaden dus uiteindelijk met een beetje vertraging toch hier de foto's van de afgelopen twee en halve week.

Foto's Oostenrijk
Foto's Slowakije
Foto's Hongarije
Foto's Roemenie

Budapest (1892km)

Even snel een paar foto's vanuit Budapest.


Wildkamperen aan de Donau.




Donau


Net wakker...


Wilde taferelen in Wenen.


Hongarije!


Ik kom steeds meer in het oosten van europa!


Hongaarse fietswegen


Budapest!

Wenen (1564km)

Ik ben in Wenen! De grensstad tussen west en oost europa. De laatste dagen vanaf Regensburg ben ik hier snel naartoe gereden, heb slechts een nacht wildgekampeerd en ook nog een keer op een camping gestaan zonder te betalen! Dus de zaken gaan goed.
Gisteren toen ik hier heen reed regende het toen ik opstond, regende het toen ik wegreed, regende het toen ik bij de supermarkt kwam, regende het toen ik halverwege was en het regende ook nog toen ik aankwam!!! Ik werd er echt helemaal gek van maar wou per se to Wenen komen dus toch maar 130 km in de regen doorgefietst.

In Wenen kwam ik "gelukkig" de tourist information tegen dus ik kon gelijk even vragen waar de camping is. Er bleken wel vier campings te zijn! Keuze genoeg dus, na de dichtsbijzijnde te hebben uitgezocht (15km) ging ik weer weg en ik stond nog even op de kaart te kijken waar ik nou precies heen moest toen er een Oostenrijker aankwam die vroeg waar ik heen wilde, dus ik legde uit dat ik naar de camping ging en dat het nog 15km was. Waarop hij tegen mij zei dat er ook gewoon een 5km verderop was (in de goede richting voor mij) dus hij fietste even met mij mee, het was een 70-jarige oostenrijker die na zijn pensioen eindelijk eens non-stop kon gaan doen wat hij wou, namelijk: radfahren! Hij heeft me helemaal naar de camping begeleid en ging daarna weer terug naar huis (hij vertelde me ook nog trots dat hij de afgelopen 3 dagen 300 km had gefietst!).

Vandaag ben ik toch nog maar een keer naar de tourist information gegaan en heb gevraagd waar de centrale bibliotheek was(internet) en of die geopend was, ze konden me keurig vertellen waar die was en dat hij 7 dagen per week geopend was. Niet dus! Toen ik daar eindelijk aankwam (het was niet heel dichtbij) was hij gewoon dicht...
Aan de tourist information heb je hier dus niet veel...

Misschien blijf ik morgen nog een dag in Wenen misschien ook niet, hangt er een beetje vanaf hoe mijn voet zich voelt. Ik heb namelijk al een tijdje last van mijn achillespees, dus hopen dat dat na vandaag wat minder is. Ik ga nu nog de Donau volgen tot Budapest (4 dagen) en dan eindelijk van de rivieren weg. Het laatste stuk tussen Passau en Wenen was echt het bekende Donau fietsgebied en daar ben ik dan ook DUIZENDEN anderen fietsters tegengekomen, op zich harstikke gezellig natuurlijk maar niet als je doet waar ik mee bezig ben. Dan kom ik liever duizenden mensen tegen die verbaasd naar een fietser tegen dan duizenden mensen die alleen maar guten morgen zeggen. (ze zijn trouwens allemaal met een tour en hebben dus geen bagage!!)

Foto´s kan ik nu even niet uploaden (kabel vergeten!) dus nog even geduld a.u.b.

Dag 10: Regensburg (1053km)

Ik ben inmiddels aangekomen in Regensburg, Duitsland. Ben tot nu toe erg snel doorgereden (1053km in 9 dagen) dus mijn idee is om het vanaf nu toch wat rustiger aan te doen. Het eerste stuk(je) door Nederland was heel raar om te rijden omdat het toch nog niet echt voelt alsof je er een jaar niet meer terugkomt terwijl dat toch wel zo is. Tot nu toe heb ik vooral de rivieren gevolgd (Rijn, Main, Tauber en nog een paar) en ben net aangekomen bij de Donau. Hier bij de rivieren fietsen er honderden Duitsers maar zodra je ook maar 30 meter omhoog een berg oprijd en de rivieren verlaat zijn ze nergens meer te bekennen! Echte watjes dus...



Ik ben al heel wat Duitsers tegengekomen die vragen "Wohin geht die Reise?" en als ik dan als antwoord "nach China" geef vallen ze bijna van hun fiets af. Een vrouw vond het zelf zo erg dat ze spontaan naar haar portemonnee greep en me 10 euro gaf! Ik probeerde het nog beleefd te weigeren maar voor ik het wist had ik het al in mijn handen en werd ik nog een goede reis gewenst.



In Frankfurt werd ik door Stefan zelfs op een pizza getrakteerd! Over de Duitsers mag ik dus niet klagen. Ook heb ik inmiddels de eerste mijlpaal (1000 km) al bereikt!



Ik ga nu verder langs de Donau tot Budapest en dan verder naar het oosten! Iedereen die een reactie heeft achtergelaten/gegeven heel erg bedankt, ik vind het erg leuk om ze te lezen.

Voor alle fotos van Nederland klik hier
Voor alle fotos van Duitsland klik hier