Columbia (18.554km)

Nadat ik in Tallahassee me bij het tankstation weer vol energie had getankt ging de reis weer verder. Ik vertrok pas om 1 uur maar het lukte me toch nog om 80km te doen aan het einde van de dag. Hoe? Geen wind tegen! 's Avonds kwam ik op een plek uit waar ik weer werd aangevallen door de prikbeesten. De enige oplossing is (terwijl het 30 graden is) en lange broek en trui aandoen maar dan nog vliegen ze je mond, ogen en oren in. Heel irritant.



In Perry kwam ik bij het zoveelste gigantische Walmart Supercenter. Tegenover de Walmart zat een Dollar Tree (een winkel waar alles 1 dollar kost), dat is de winkel waar ik altijd boeken koop, voor 1 dollar per stuk dus! Zo lees ik nu tijdens de pauzes hoe een engelsman twee jaar gevangen heeft gezeten in een Russische Gulag vanwege 5 gram Hasj.

In Gainesville had ik weer een couchsurfadres. Ik werd meteen meegenomen naar de Poolparty maar daar aangekomen hield de muziek net op. De kamergenoot van Michael was de DJ maar die had net even iets teveel bier op. Al met al vond ik het niet zo'n leuk adres en ging ik er de volgende dag weer vandoor, op weg naar de Atlantische Oceaan!

Ik had een hele rustige dag waar ik pas om 9:30 vertrok, nadat ik mijn boek had uitgelezen. Uiteindelijk duurde het tot 12 uur voordat ik "echt" vertrokken was. Een paar uur later kwam ik bij de oostkust, in de oudste stad van de VS, St. Augustine.

Ik kon een paar dagen in een hostel blijven in St. Augustine maar de benen wilden niet. De paar dagen werden verkort tot 1,5 uur. Omdat St. Augustine de oudste stad is lopen er heel wat toeristen rond, die dan in treintjes worden rondgereden, het is ook een mooie stad. Alleen het fort, dat de Spanjaarden 400 jaar geleden hebben neergezet, stelde wat teleur.





10km na St. Augustine kwam ik in een park terecht aan de andere kant van de weg ten opzichte van de oceaan. Het was midden in een woonwijk maar er liep een smal weggetje dood, aan het einde kon ik dus wel kamperen. 's Avonds alleen nog "ontdekt" door twee jongens op een fiets maar verder heerlijk achter de schutting geslapen.

Het park was uitgerust met douche! 's Ochtends fris verder. Ik had de Atlantische Oceaan bereikt, dat betekent dat ik niet verder naar het oosten kan/ga rijden en de weg vanaf nu vooral noordelijk gaat, naar New York! Dit zorgde er ook voor dat ik voor het eerst in de VS meewind had. Eindelijk...

Ik had al het plan bedacht om weer eens veel km te gaan fietsen want dat was toch wel weer een tijdje geleden dat ik dat gedaan had, ik heb ten slotte alle tijd nu mijn vlucht pas op 7 juni vertrekt.

Na 32km een korte stop gemaakt voor het ontbijt. Na 65km een praatje gemaakt met een soort zwerver op een fiets die helemaal afdwaalde over Obama dit en Bush dat. Na 80km kort gestopt voor lunch. Het was half 2. Tijd om te denken dat er een record inzit. Dus ik besloot die dag voor de 160km te gaan. Na 130km nog even gestopt om wat te eten en bijna meteen weer op de fiets gesprongen, ik kon gewoon niet stoppen.

Na 162km moesten mijn benen toch even rusten dus in 10 minuten heb ik er nog een avondmaaltijd ingegooit en er was nog steeds tijd en energie. Die tijd en energie (en om eerlijk te zijn, ook de wind) brachten me pas na 201km tot stilstand. Een nieuw record!



Nu had dat record me wel een "probleem" opgeleverd, ik kon pas 3 dagen later in Savannah terecht en dat was nog maar 170km. 3 dagen dus maar een beetje een boek gelezen, heel rustig gefietst, veel tijd in de bibliotheken doorgebracht en een beetje niks gedaan om uiteindelijk in Savannah aan te komen.

Toen ik 's Ochtends Savannah binnenreed kwam ik toevallig James, mijn couchsurfhost, tegen die net op weg was naar zijn werk. Hij had de sleutel onder de bloempot gelegd voor me en zo stapte ik even later een vreemd leeg huis in.

Ik was niet de enige couchsurfer, er waren ook nog twee andere fietsers, allebei op weg naar het noorden. Daarnaast ben ik nog naar het mighty eigth airforce museum geweest en gewoon een beetje Savannah doorgegaan wat een leuk stadje is.



Zodra ik de rivier was gepasseerd vanuit Savannah was ik in South Carolina, staat nummer 7! De weg was niet echt heel interessant. Bossen, dorpen en asfalt. De dorpen bestonden meestal uit een tankstation en soms zelfs een kleine supermarkt. Ze hadden de namen: Denmark, Norway en Bamberg en ze waren vooral zwart gekleurd.



Nu ben ik alweer bij het volgende adres in de hoofdstad van SC, Columbia. Morgen naar de dierentuin en vandaag naar DOWNTOWN.