Esfahan (8508km)

Vanuit Hamadan ging het 300 meter omhoog om vervolgens op een hoogvlakte van 250 km te komen. Het was dus weer voor het eerst sinds Syrie redelijk vlak! Dat zorgde ervoor dat ik de eerste dag ook 120 km wilde doen. Helaas kreeg ik na 116km een lekke band en het was te laat om die te plakken dus toen heb ik mijn lekke fiets maar naar de zijkant geduwd en tussen het graan mijn tent omgezet.

Iran ligt trouwens in zijn geheel heel hoog, ik ben nog geen een keer onder de 1000 meter gekomen en ook Esfahan ligt op bijna 1600 meter. Esfahan is een mooie stad met het op een na grootste plein ter wereld. Hieraan liggen dan ook de twee mooiste moskeeen en een paleis. Zou dit plein zich in een ander land bevinden dan zou het vol met toeristen zijn... maar niet hier. In het uur dat ik in de moskee was heb ik twee andere buitenlanders gezien! En in tegenstelling tot istanbul is de toegang hier niet 10 euro maar 35 cent.

De volgende dag zou ik dan toch echt de 120 km halen en het werden er zelfs 121. Dit zorgde er wel voor dat ik 6 uur per dag op de fiets zat dus dat ik niet veel anders gezien/ontmoet heb. Het is namelijk pas om 6 uur licht en al om half 6 donker. Dus heel veel tijd om onderweg te zijn is er niet.

De hoeveelheid lekke banden (gemiddeld elke 100km een) komt omdat mijn achterband versleten is/was. Er zitten was scheurtjes in en telkens om precies die plek onstaat er weer een lek. Inmiddels waren er ook twee scheuren die helemaal tot aan de buitenkant gingen ontstaan en had ik al een paar sokken opgeofferd om de binnenband te beschermen. Ik heb uiteindelijk gedaan wat ik al een paar 1000km geleden had moeten doen en dat is de voor en achterbuitenband verwisseld. Het zat allemaal zo in elkaar dat, nu bij de voorband, als ik nog een lekke band zou krijgen ik toch wel een probleem had. Dus ik hoopte maar dat ik Esfahan zou halen.

Op mijn kaart staat de hoogte aangegeven per tussen de 1500-2000 meter en tussen de 2000-3000 meter, dus als het de kleur van tussen de 2000-3000 meter wordt dan kan het naar 2050 meter gaan en daarna vlak worden of het kan naar 2950 meter gaan! Zo had ik dus de voorlaatste dag een klim van 1700 meter naar 2600 meter wat op de kaart niet zichtbaar was, volgens de kaart zijn er ook maar 2 passen in heel Iran. Nou, ik ben er al meer dan 2 gepasseerd! Maar eenmaal bovengekomen ging het daarna 1000 meter naar beneden over 150 kilometers. De laatste dag had ik dan ook een geweldige gemiddelde snelheid van 24,3 tot en met 95 km. En toen kwam hij dan eindelijk, de lekke band! Bijna precies op het goede moment. Het was nog 1,5 km (lopen) naar het hotel. Helaas was mijn gemiddelde snelheid daardoor wel flink gedaald... Inmiddels heb ik een nieuwe "made in Iran" band gevonden. Ik heb hem nog niet gepast maar volgens mij is het de goede maat. Hij was overigens 10 x zo goedkoop als de band die erop zat maar hij hoeft het ook maar 350km vol te houden want in Tehran liggen (als het goed is) twee nieuwe banden op me te wachten.

Die ochtend ging ik een winkel binnen om wat te kopen maar dat mocht niet. Daarintegen werd ik naar de verkoper's kamer geleid en moest ik daar maar thee, koek, en ontbijt hebben. Vervolgens kwam de vader (heel oud) binnen en die begon allemaal gekke dingen te doen. Zoals alle landen waar die geweest was op te dreunen, om vervolgens zo ver als hij kon te tellen in het engels. Later kwam er nog iemand die mij per se wou helpen, ze willen me hier allemaal zo graag helpen!, maar ik zou niet weten wat voor hulp ik nodig heb. Later stond er een man naast zijn auto die vroeg of hij met me mocht praten, ja natuurlijk mag dat. Maar er kwam meteen een motor aan die mij wou intervieuwen en de man als vertaler wou gebruiken. Dus als het goed is kom ik komende week in de lokale krant! Hij zou het me opsturen via de email.... Ook de politie kwam meteen kijken of ik geen probleem had en of ze me konden helpen. Ze wouden natuurlijk ook mijn paspoort zien maar volgens mij begrijpen ze daar niet veel van (ze spreken geen engels) want ik moet ze aanwijzen wat mijn naam is... ik zou ook Amsterdam aan kunnen wijzen... en naar het visum keken ze niet eens!

Ik ben trouwens ook de eerste twee minder vriendelijke of eigenlijk zeer onvriendelijke Iraniers tegengekomen. Twee jongens op een brommer/motor die naast me kwamen rijden en Iraans tegen me begonnen te praten. De voorste praatte maar door terwijl de achterste niet op kon houden met lachen en ze begonnen me dan ook te irriteren. Daarom stopte ik maar even bij de parkeerplaats waar een familie uit Esfahan stond die wat engels spraken dus na 10 minuten (ze waren inmiddels verdwenen) ging ik weer verder. Even later kwamen ze weer naast me rijden en werden de intenties duidelijk, ze begonnen eerst over Dollars en Pul (geld) en probeerden me af te snijden. Ik werd aan mijn arm, stuur en tassen getrokken totdat ik uiteindelijk genoodzaakt was af te stappen en toen begon ik maar even flink tegen ze te schreeuwen. Niet dat ze er iets van begrepen en ze hadden ook een grote bek terug (eigenlijk alleen die voorste) maar inmiddels had ik wel op 100 meter een dorp bereikt waar wat mensen stonden dus toen ik probeerde verder te gaan draaiden ze zich, na een keeldoorsnijgebaar en wat stenen naar me gegooid te hebben, om.
Maar ja, de eerste echte slechte ervaring op 8500 km is zo slecht toch niet?

Klik hier voor alle foto's van Iran.